Meivakantie 2009, dag 4

De ochtend begon erg mooi en zonnig. Vol goede moed gingen we op tijd op pad naar Le Mont St. Michel. De kilometers worden licht als je weet hoe ver het is of komt het omdat ik eindelijk begin te wennen aan dat vele gesjouw? Iets na opening startten we onze ontdekking in deze tot de verbeelding sprekende abdij, die de entree van € 8,50 zeker waard is. Kiddie bedacht dat ze nu toch eigenlijk wel eens foto's wilde maken van deze wonderen van vroeger en ging zowaar haar al jaren geleden gekregen toestel gebruiken. Zie foto. Je moet soms wat geduld hebben maar opeens valt alles op zijn plek.

Voorheen was elke kerk of abdij voornamelijk een plek om een kaarsje in de fik te steken, maar nu bewonderd ze ook de gebouwen en beelden zelf. Mooie ontwikkeling.

Na het bezoek aan de abdij, wat veel langer duurde dan verwacht ( we hadden toch alles de dag ervoor al gezien!) hebben we iets gegeten en gedronken in een tentje op bistro stoeltjes ( stel je voor,wiebel wiebel) en vonden de espresso (€ 4,50) ietwat aan de prijzige kant.

Maar zo werkt dat nu eenmaal, blijkbaar.

Toen we zover waren om de kilometers terug naar de camper aan te vangen kregen we een megabui op onze knar. Zelfs hagel viel ons ten deel. Tja Bretagne staat bekend om de niet altijd zo zonnige dagen, dus dat neem je maar zoals het komt. Gelukkig hadden we ook al een foto van de karakteristieke heuvel toen het zonnetje scheen.Uiteindelijk hebben we ons weer opgewarmd in ons huisje op wielen terwijl we onze route vervolgden naar... Versailles. Ondanks onze pogingen om een tussenstop te maken op deze route (380 km) konden we geen camping of camperplek vinden in het departement Eure. We vonden er wel een in het ACSI boekje bij Marcilly sur Eure (Domaine de Marcilly) maar daar aangekomen in het bos bleek deze hermetisch afgesloten en ondanks 3 x stevig op de bel te hebben gedrukt kwam er nog geen vriendelijke eigenaar ons welkom heten. Dan maar proberen of de camping in Versailles nog tekenen van leven vertoont. Dus weer die schattige, enorm smalle bumpy weggetjes over terug naar de grote weg en op weg naar de camping aldaar.

Toen we aankwamen zagen we al dat de naam niet meer klopte, maar we mochten een plekje zoeken voor de nacht (het was al na acht uur) en de volgende dag alles regelen. Nou dat parkeren was nieuwe woorden leren! Tussen de bomen op een oneffen bodem met net genoeg ruimte om uit te stappen voor je met een koprol een onvrijwillige entree doet bij je onderbuurman.

Maar hebben we dat ook weer eens meegemaakt. Niet de koprol!!

De camping ( http://www.huttopia.com/ ) was aan de prijzige kant, maar voldeed prima. Hoewel afwassen in het donker nog niet meevalt. Het brengt wel de conversatie op gang met in mijn geval een grappige Fransman ( ja dat kan).

We besloten om er een tweedaags verblijf van te maken want zo'n rit van bijna 400 km is best afmattend. Dus morgen gaan we naar Versailles; per voet. Ach het is maar 3 kilometer.