's Morgens gingen we voor informatie en betaling naar de receptie. We kregen een mooie kaart mee van Versailles en op de vraag die we 2 keer stelden hoe lang het lopen was gaf de dame telkens aan waar de bushalte was. Neehee, hoe ver is het. Iets meer dan 3 kilometer. Nou volgens mij was het iets verder, maar we hebben gelopen. Het was immers mooi weer.
Aangekomen bij het Paleis ( http://www.chateauversailles.fr/en/) mochten we eerst in een rij voor de kaartjes (Kiddie was wederom gratis, toch mooi meegenomen, blijf wel een Hollander nietwaar) en daarna in een andere rij voor de ingang (deze rij was een tikkeltje langer, ahum). Dus na 3 kwartier lopen en een uur wachten waren we eindelijk in het Paleis van Versailles. 
Dochterlief had natuurlijk net de fotocamara herontdekt en gaf aan dat ze ALLE paarden in het paleis ging fotograferen. Weet je wel hoeveel schilderijen daar hangen? En dat het toendertijd heeeeeeel gewoon was als je een paardje of 2, 3 erbij op liet kalken.
Tja we hebben nu andere paardekrachten om ons te verplaatsen.
Maar goed dat er digitale camara's zijn anders hadden we minder makkelijk gezegd : wat jij wilt, maak maar. 
Ondertussen hebben we geprobeerd te genieten van de weldadige, zelfs walgelijk overdadige pracht en praal waar de koningen en koninginnen zich in wentelden, terwijl het volk honger leed. Dat was in elk land zo, maar al dat goud deed toch eerder iets van walging bovenkomen i.p.v. bewondering.
De tuin echter was een verademing. De stijl op zich is niet iets wat ik in onze tuin ambieer ( in het klein) maar zo'n open landschap met een groot kanaal en zelfs bomenpartijen vond ik wel aangenaam. Daarom hebben we op ons gemak op een bankje ons broodje genuttigd voor we het laatste deel van ons Paleisbezoek voltooiden.
De tuin echter was een verademing. De stijl op zich is niet iets wat ik in onze tuin ambieer ( in het klein) maar zo'n open landschap met een groot kanaal en zelfs bomenpartijen vond ik wel aangenaam. Daarom hebben we op ons gemak op een bankje ons broodje genuttigd voor we het laatste deel van ons Paleisbezoek voltooiden.
En toen moesten we terug lopen. Ik wenste op dat moment dat er looprekjes waren voor in de camper, want die zou ik zeker nodig hebben als ik na de wandeling bij de camping zou aankomen. Daarom toch maar besloten om 3/4 van de route per bus af te leggen. Kiddie was me hemels dankbaar ( en mijn voeten ook).
3 opmerkingen:
Ik ben stikjaloers op jullie, al jaren wil ik naar Het Paleis, maar moat wil niet. Ik hoop dat je nog meer foto's hebt gemaakt (zal wel) die ik kan bekijken. Heb ik toch nog wat.
P.S. hoest met de voetjes?
Nou na 4 dagen waren die helemaal gewend aan de stoom. Ik vond het uiteindelijk wel erg fijn om veel te wandelen. Wil al jaren op vakanties tenminste 2 x een wandelroute doen, maar ja ik ben maar een kleintje tegen 2 van die stijfkoppen.
o en inderdaad hebben we heul veul kiekjes
Een reactie posten