Zwart voor de ogen

Verhit en verbrand ( nou alleen ik dan) vertrokken we uit Sedan naar de Belgische Ardennen. We vonden een prachtig plaatsje en zochten naar een camperplek. We zagen er eentje die niet in de boeken werd vermeld en waarschijnlijk dus geen officiele was. Er was nog net 1 plekje over.

Omdat we tussen de middag rijk hadden geluncht in Sedan met o.a een supermalse zalm besloten we een bammetje te nuttigen. We gooiden net alles op de tafel toen Hubbie zei:

"we kunnen hier niet lozen en het water is ook op". Tja met de camper reizen is superrelaxed, maar je moet er wel opletten dat je op tijd je plee leegt en je water aanvult. Water heb ik altijd een back up van, maar als de pot vol is ...

Dus moesten we alsnog naar een camping of officiele camperplek. Mijn humeur was niet meer zonnig te noemen, want dit was gewoon een fout in de planning.

We streken neer bij het riviertje en al was het geen gezellig aangeklede camping de Ardennen zijn mooi en maken veel goed.

De volgende morgen vervolgden we onze weg richting Nederland en stopten in Valkenburg. We hebben onszelf beloofd hier in de buurt een keer een weekendje te pakken en onze fietsen dan mee te nemen. Want wat een drukte. Vanwege de drukte hebben we dit keer dus niet gekozen voor een bezoek aan de grotten, maar voor de steenkoolmijn.

Heel apart om een beetje te ervaren hoe het leven ondergronds was.

Na een lange rit naar huis was onze korte, heerlijke vakantie weer ten einde.

Steekspel

Na ons modderavontuur werden we 's morgens wakker met een stralende zon. Dat is vakantie!

Ons doel voor de dag was de abdij van Orval. Een klein stukje rijden door een prachtige streek.

Ondanks dat deze abdij weer in gebruik is genomen, hadden we geen behoefte om in retraite te gaan en hebben gewoon lekker toeristisch de ruïnes bekeken en een homp, zgn authentieke, kaas meegenomen.

Hierna reden we de grens weer over Frankrijk in voor een camperplaats in Mouchon. Deze was helaas door de kermis in beslag genomen dus tuften we met mooi weer door een prachtig landschap richting de gemeentecamping van Sedan.De volgende dag wilden we het fort bezoeken waar ook een valkenjacht en een riddersteekspel zou worden gehouden. Kiddie was niet blij hiermee. "Ik wil geen vogel op mijn hoofd en ik vind het niet leuk als mensen elkaar met een mes steken. Dat hoef ik toch niet te doen?"

Al mijn pogingen om haar gerust te stellen ,uit te leggen dat het geen steekspel met messen is en te benadrukken dat ze het toernooi echt leuk gaat vinden hadden weinig effect.

Totdat het eerste paard in vol Middeleeuws ornaat de tent kwam uitstormen. Toen was ze vol aandacht en had de tijd van haar leven.

En zij was niet de enige die genoot.

Grrrommm

Uiteindelijk kwam de zon ook zijn opwachting maken in de Vogezen, al ging het niet van harte, en konden we alsnog de snoepfabriek gaan bezoeken.

We waren als kinderen in een, hoe toepasselijk, snoepwinkel.

Heel leuk om te zien hoe ze die lekkernijen fabriceren.

Gezien mijn tegenwoordige maatschappelijke status kijk ik iets beter naar kostprijs versus opbrengst en heb ik de aankopen in de winkel redelijk kunnen beperken.

Woensdag zijn we en familie vertrokken van onze plek in de achtertuin bij Sunseekers en stuitten we op de buurboer die zijn koeien even naar de volgende weide ging brengen. De goede man herkend ons blijkbaar al want we werden gegroet als zijnde medeparochianen in een Limburgs katholiek dorp.

Na vers brood te hebben gescoord bij de bakker en ons wagentje te hebben ontdaan van vuile opslag en schoon water te hebben ingenomen vervolgden we rustig ( we hadden immers geen enkele haast) onze weg via mooie landschappen en door leuke dorpjes



















naar een belangrijke bestemming, als we in Frankrijk of Engeland zijn: de megasupermarkt.
















Na een boel aankopen te hebben gedaan zoals kleding "voor en door kinderen" ( klinkt beter dan kinderarbeid, nietwaar) en een aantal flessen goede Single Malt Whiskey zochten we een camping op.
Die vonden we in Tintagny, in België, alwaar het een behoorlijk tijdje had geregend.


Op deze camping, tegen een prijs van een zeer goede fles Whiskey, kwamen we met de camper vast te zitten. Je begrijpt zeker nu wel waar de titel op slaat? Hubbie was pas weer te pruimen toen onze bolide vlot was getrokken. Ikzelf kon er wel om lachen ( in stilte natuurlijk).

Cloudy

Wat jammer nu dat je in de mooie Vogezen zit en het al dagenlang regent.We hebben het wel naar ons zin, maar al vele plannen kunnen geen doorgang vinden.
Zelfs de snoepfabriek was ondanks aankondiging niet open. Het plattelandsleven is simpel, regent het dat het giet dan staat de braderie er niet.

We hebben gisteravond vreselijk lekker pizza's gegeten bij een Auberge in de buurt en werden onderweg vergast op een prachtige, bewolkte hemel.
Heel mooi te zien door het panoramadakje van de nieuwe bolide van Sunseekers en Moat.

























In Spanje zal het vast weinig gebruikt worden als ze tenminste niet geroosterd willen worden.

Voor morgen hebben we maar geen plannen, eerst maar eens zien wat de weergoden voor ons in petto hebben. En woensdag? Dan gaan we weer verkassen.

Idylle

Sunseekers zei dat het hier erg rustig is en dat je eigenlijk niets hoort. De grapjas. De ochtend begon vroeg met een drukte van belang in vogelland. Nu zijn we dat thuis ook gewend dus het stoort ons helemaal niet. Misschien werden we wel wakker omdat we het een beetje koud hadden. Dat kan natuurlijk ook. Het koelt hier in de Vosges al aardig af 's nachts.
Maar lekker uitgerust hebben we gezamenlijk ontbeten en plannen gemaakt voor de dag.

De huisbaas had een mooie kans gekregen om gratis oud, mooi hout uit een schuur te halen en daar was al een beginnetje mee gemaakt op onze aankomstdag.

















Hubbie zou vandaag de werkploeg aanvullen en Moat, Kiddie en ik hadden de boodschappen in de planning.
Maar eerst, tussen de buien door, nog even uitvinden wat dat ene plantje nu is. Moat haalde er een uit de tuin en Hubbie maakte een foto
en sneed daarna de vrucht door.
Na enig Googlewerk heb ik het dan toch gevonden.

Het is de doornappel.

Ideaal voor hallucinaties, maar slecht te doseren zodat je last kan krijgen van ademhalingsproblemen, bewusteloosheid, hartritmestoornissen en coma.

Zo giftig dat het de dood tot gevolg kan hebben, zelfs door aanraking met de huid.
Een echt heksenkruid en geliefd in de Middeleeuwen om je te ontdoen van ongewenste personen.

Leuk en idylisch dat Franse platteland.

Flanklijk

Vandaag is het eindelijk echt vakantie. Ook Hubbie heeft vrij en gisteren hebben we Kiddie opgehaald van haar vakantieadres en na nog wat wassen en drogen konden we vanmorgen eindelijk naar "La douce France" en naar onze lieve Sunseekers in de Vogezen.

Doordat het droog en niet te warm is hebben we een mooie dag om te rijden. We zijn, als zuunige Nederlanders natuurlijk gestopt in Luxemburg voor het voltanken van de camper. De winst deden we meteen weer teniet door niet onze meegenomen bammetjes te nuttigen, maar gewoon een lekker stokbroodje te kopen.

De vakantie is echt begonnen,

Onderweg kwamen we weer een keur aan nationaliteiten tegen zoals Denemarken, Duitsland, Nederland, België, Frankrijk, Zwitserland, Italië, Spanje, Roemenië, Bulgarije en FL.
Wat is dat nu toch voor een land? O, zegt Hubbie "Flanklijk".

We werden steeds flauwer totdat langzaamaan mijn oogleden te zwaar werden om open te houden. Toch maar goed dat ik niet aan het stuur zit.

Uiteindelijk kwamen we aan het einde van de middag bij het optrekje in de Vogezen aan en werden we weer hartelijk welkom geheten.

En Harry? Die was er ook blij mee.

Moederdag

En toen was het moederdag.
Net doen alsof je nog slaapt en veinzen dat je niet het gefluister en gerommel hebt gehoord. Laten we wel wezen, dat valt thuis makkelijker te doen dan in een camper.
Kiddie had weer een prachtig werkstukje gemaakt met daarin Zoethoutthee en wat snoeperij. Tevens kreeg ik een campinglamp ( lekker praktisch en erg gewenst) en Kersenpitbier. Ik hou helemaal niet van bier , maar tijdens warme zomerdagen wil ik af en toe nog wel eens één Rosébiertje drinken. Superkoud en zo min mogelijk de smaak van bier is mijn motto.
Spannend om eens iets anders uit te proberen. Toen ik 's avonds de fles ontkurkte spoot de helft van het gebrouwen vocht eruit. Wat wil je ook na een week heen en weer schudden tussen de boxershorts!
Dan zou ik ook gaan bruisen.

De rest van de dag hebben we rondgehangen in Beaulieu met het Automuseum, abdij annex paleis en exposities van Top Gear en James Bond dit alles na een mooie route door The New Forest te hebben gereden.



Het was weer een leuke dag en we zijn gestopt bij een camping in Littlehampton.




















De volgende dag hebben we de boot naar huis weer genomen omdat komend weekend er een van volle aard is.

Hortsik

Op deze bewolkte dag de camper richting The New Forest gestuurd.

Bij de manege aangekomen hebben we ons verzoek ingediend en kunnen we, terwijl Hubbie wat handwas verricht in de camper, een buitenrit maken met begeleiding.

Alvorens op de paardenrug te mogen klimmen moet je natuurlijk wel wat papieren invullen en tekenen. Nog even gewicht ( auw) en ervarening ( geen galop voor Zustertjen) doorgeven zodat ze het sterkste paard van stal kunnen halen en dan gaan met die banaan.

Ondanks de miezerregen is het geweldig. Dat we een heuvel in galop nemen komt als een verrassing (vooral omdat het me lukt om te blijven zitten) en na wat heen en weer gepraat besloten dat ik wel vaker wil galopperen. De paardjes zijn zo mak en volgzaam, dit is dan het moment om het te doen.

Kiddie en ik komen na ruim anderhalf uur vol energie, maar ik met kramp in de handen ( toch wel spannend hoor) terug bij de manege en de camper.

Nadat we nog boodschappen hebben gedaan zijn we neergestreken in een superduur, overdreven gefasciliteerd vakantiepark om te bedenken wat we morgen gaan doen.

Omdat wij nu onze zin hebben gekregen moet het maar het Automuseum worden.

Heeft Hubbie ook wat.

Miles

We hadden een onrustige nacht.
Het regende pijpenstelen en als je weet dat je dakje niet helemaal waterdicht is dan schrik je bij elke neerspattende waterdruppel op.
Nou ja, Hubbie dan.
Ik denk maar zo, het lekt niet op/in bed dus dan kan ik wel verder knorren.
Maar goed, het besluit was genomen. We zouden een eind rijden vandaag om zo snel mogelijk in hemelwaterarm gebied te komen. Dat lijkt lastig in Britain, maar dat valt eigenlijk best mee. Tussen de buien door is het vaak droog en het zuiden staat bekend om veel zonuren.
Allereerst hebben we een rondrit gemaakt vanaf St. Ives naar Land's End.
En daarna hebben we zoveel mogelijk miles onder de bandjes door laten schieten en zijn we neergestreken op een camping bij Eype, Bridport. En jawel hier hebben ze zowaar Wifi ,enorm veel faciliteiten zoals een zwembad en uitzicht op zee.

De standplaatsen met alleen maar een gammel hekje tussen jouw op een helling geparkeerde camper en de afgrond heb ik wijselijk afgewezen , maar we hebben wel zeezicht.
En dankzij de Wifi heb ik eindelijk een geschikte plek gevonden voor de aan Kiddie beloofde buitenrit (paardrijden!!!).

Water

Na de desolate camping van Wadebridge met sanitair uit het jaar honderd zijn we rap weer de weg op gegaan. Ditmaal naar een mijnmuseum in Camborne.

Cornwall heeft nu eenmaal een groot mijnverleden en dan is het met het miezerweertje van vandaag een goed plan om zo min mogelijk in de buitenlucht te verblijven.

Bij terugkomst en afvaart roept Kiddie "een waterval" en ik kijk naar haar raam en zie een guts water naar beneden komen. "Neehee, zegt ze dan, "binnen"!

Oei. Lekkage!

Mijn immer zo koele Hubbie gaat de oorzaak opzoeken in het dakluik en is zo geagiteerd dat hij niet uitkijkt en valt. Gevolg: overstuur kind,opengereten vingers en gekneusde ribben van Hubbie en geen directe oplossing voor het probleem.

Al is de stemming wat van minder positieve aard besluiten we , na het verbinden van de wonden, om gewoon richting St. Michaels Mount te rijden en te hopen op minder regen.

Uiteindelijk hebben we ons campertje op een camping in St. Ives geparkeerd en wachten we af hoe Hubbies verwondingen er morgen uitzien.

Keitjes

Tja en dan wordt je de volgende dag wakker, boven op een berg met een uitzicht dat je bijna doet vergeten dat je er een paar broeken vol voor moet hebben gesch... om er te komen.
Dan is het weer genieten. We hebben besloten om het plaatsje Clovelly te gaan bekijken, maar dat we wel de eerstvolgende superstore moeten aandoen om boodschappen ( lees: karrenvol thee en Whiskey) te halen. Beide doelen zijn behaald.
Clovelly is een oud vissersdorp dat tegen de rots is aangesmeten en door slimme commerciële mensen is gekoesterd en vermaakt tot een autoloos dorp. Dus over keitjes naar beneden schuifelend drinken wij de gecultiveerde, authentieke ( ahum) sfeer in van dit schattige dorpje. Het scheelt dat in deze tijd van het jaar de Britse scholen hun geüniformeerde soldaatjes niet vrijlaten zodat het vrij rustig is.















































We hebben even overwogen om de heuvel weer op te klimmen, alleen het was zo gek: de keitjes trokken niet echt. We konden de ezel nemen, maar kozen toch maar voor de, overigens ook erg oncomfortabele landrover. Hoezo autoloos??

Kwart?

Na onze eerste echte ervaring met Wifi, we waren in dat opzicht nog maagd, hebben we deze genoeglijke omstandigheid niet meer mogen beleven in "good old Britain".


Nadat we bij onze vrienden in Yate waren vertrokken gingen we linea recta richting Cornwall.
De korste weg is niet altijd de mooiste dus we besloten om enigszins de kust te volgen.
















Dat betekend; voorbij Bristol zo snel mogelijk Exmoor National Park in. Echter op de kaart staan een paar vreemde tekens. Even de legenda lezen en wat blijkt: er zijn een paar heuveltjes waar een auto met caravan VERBODEN is. Nou dat is mazzel: we hebben een camper, dus "no problemos at allos" toch?

De te volgen route is uitgestippelt en we stoppen ongeveer halverwege om Dunster Castle en het Middeleeuwse dorp met een bezoek te vereren.























Natuurlijk even etterig een sms versturen naar Smitsky zodat ze weet dat wij heerlijk in het zonnetje lopen alvorens we in een tot Tearoom omgebouwde kapel een heerlijke sandwich gaan verorberen. Moet kunnen toch?
Na deze heerlijke middag gaan we verder om een camping in Lynton om een plaatsje voor de nacht te vragen.
Daar aangekomen begrijp ik de cijfertjes op de kaart nog beter.
Je hebt natuurlijk wel al een idee, maar de ervaring van 4 van deze colletjes zorgt voor enorm stijve billen van het knijpen. Het is maar goed dat Hubbie zo'n goede en bovenal coole chauffeur is. Ik had het never nooit aangedurfd.

It makes you wonder

Eindelijk een camping van formaat gevonden. Ze hebben hier zowaar Wifi.

De afgelopen dagen hebben we van alles gezien en meegemaakt. Van vallende Hubbies, met als gevolg gekneusde ribjens en opengereten vingers (brrr) tot lekkage, gribussen van sanitairgebouwen en stortregens. It makes you wonder waarom je zo van camperen houdt.
Maar natuurlijk is er ook veel moois te beleven.Zo hebben we het ene moment een supergeweldige zonnige ochtend en als je even wegkijkt komt moeder natuur met de hevigste regenval ooit op de proppen. Als het dan weer opklaart heb je wel het beste recept voor een mooie foto. Kijk bij ons is het glas halfvol niet halfleeg.

Een foto impressie ga ik nog proberen te posten.
Wie weet lukt dat ook nog.

De eerste dagen in Britain

Daar ben ik dan even.
Na de overtocht Calais- Dover zijn we de eerste dag op Engelse bodem neergestreken in Salisbury. We bezochten de geweldig mooie kathedraal en hadden droog, maar bewolkt weer. Aangezien we ( okee, ik dan) door de korte nacht helemaal waren uitgewoond besloten we de camping in Salisbury te nemen en morgen dan maar iets verder te reizen richting Yate.
Onderweg naar de camping kwamen we in een kleine file en zagen daardoor heel gedetailleerd hoe een kipachtige eruitziet als hij geplet op het asfalt ligt met alleen zijn gele, dikke poten nog intact. Wees maar blij dat ik NIET mijn camera bij de hand had.
Op de camping gekomen hebben we meteen gevraagd naar Wifi, maar helaas.
De dame achter de toonbank zei dat het zelfs voor de camping zelf niet mogelijk is om in dit gebied Internet te krijgen.
Gelukkig was er wel elektra en kon onze digitenne aardig wat zenders vinden. Want al was het uitzicht prachtig, het weer was ' s avonds niet geweldig te noemen.
De volgende dag arriveerden we bij onze Engelse vrienden en de laatste paar dagen hebben we veel gepraat, gegeten en gedronken. Kiddie vermaakt zich opperbest met de jongste telg van de familie ( aub niet verkeerd opvatten) dus zal het morgen een tranendal zijn achter in de camper.
Vanavond nog een afscheidsetentje en dan gaan we morgen verder. Richting Lynton.
Hopelijk hebben we daar wel kans om te bloggen.

De paden op ...

Na het hagelfeestje van vorig jaar mei is ons campertje afgelopen week eindelijk gefixt weer thuisgekomen.
Nog zonder bestickering, maar met een hagelwerend dekentje over het velletje stond ze weer klaar voor ons eerste tripje.
Deze keer namen we paardrijvriendinnetje Y. mee. Gezellig voor Kiddie natuurlijk, maar wel even nieuwe woorden leren voor ons. Want de camper is ietwat aangepast zodat we wat meer bagage kunnen meenemen ten koste van een slaapplek. Dus nog snel even een matrasje fabriceren, dekbed e.d. regelen en we konden op pad.

We vonden een leuke, rustige no nonsense camping in de buurt van Apeldoorn en hadden het Loo als doel voor zaterdag. Prachtig weer en maar een klein stukje lopen, wat een genot.
















De ruim 4 kilometer ernaartoe was geen probleem, de terugweg was een taxi erg welwillend om ons naar ons huisje op wielen terug te brengen.
























Ineens 2 Kiddies bij je hebben is best wel even wennen, maar ze hebben veel aan elkaar gehad en we hopen vriendinnetje Y. nog eens mee te kunnen nemen. Als ze nog wil, natuurlijk.